Farklı bölgelerden selekte edilen bazı kestane çeşit/genotiplerin azot özümleme kapasitesinin değerlendirilmesi

Azot metabolizması bitkilerin temel fizyolojik süreçlerinden biridir ve büyüme ile doğrudan ilişkilidir. Bitkiler tarafından nitrojen asimilasyonu, topraktan nitratın (NO3–) alınmasını ve nitrite (NO2–) indirgenmesini ve ardından NO2–'nin amonyuma (NH4+) dönüştürülmesini gerektirir. Bunu NH4+’nın organik bileşiklere dahil edilmesi izler. Azot asimilasyonunda anahtar enzim olan nitrat redüktazın (NR) aktivitesi, azot metabolizmasının bir göstergesi olarak kabul edilir. Bitkiler azotu hem nitrat (NO3-) hem de amonyum (NH4+) olarak alabilir, ancak her azot kaynağının absorpsiyon özellikleri bitki türleri arasında farklılık gösterir. Kestane tür ve çeşitlerinin azot özümleme kapasitesi ile ilgili yeterli bilgi bulunmamaktadır. Bu makalede aynı ekolojik koşullar altında yetiştiriciliği yapılan farklı bölgelerde seleksiyon çalışmaları ile öne çıkan dört kestane çeşit/genotipin (‘Alimolla’, ‘Sarıkestane’, ‘N-23-1’ ve ‘Erfelek’) azot özümleme kapasitesindeki vejetasyon döneminde görülen değişimleri değerlendirilmiştir. Çeşit/genotiplerden Mayıs-Ekim ayları arasında aylık alınan yaprak örneklerinde nitrat redüktaz aktivitesi (NRA), toplam nitrojen (N), klorofil ve biyokütle parametreleri saptanmıştır. Örneklerin NRA'sı in vivo teste göre belirlenmiştir. Bu spektrofotometrik yöntem, inkübasyon ortamında nitratın indirgenmesi ile oluşan nitritin (NO2-) absorbansının belirlenmesine dayanır. Sonuçlarımız kestane çeşit/geonotiplerin azot özümseme yeteneğinin birbirinden farklı olduğunu göstermiştir. Bu sonuçlar aynı zamanda klorofil içeriği ve biyokütle gibi diğer parametrelerle de yakından ilişkilidir. Kestane çeşitlerinin fizyolojik özelliklerinin ortaya çıkarılması ve işleyişinin öğrenilmesi açısından bulgularımız önemlidir.