Bewacyzumab lub chemioterapia u wcześniej leczonych systemowo chorych na przerzutowego raka jelita grubego z mutacją BRAF — przegląd systematyczny

Wstep. Mutacja V600E genu BRAF ( BRAF mt) w przerzutowym raku jelita grubego (mCRC) wiąze sie z gorszym rokowaniem w porownaniu z wariantem prawidlowym ( BRAF wt). Celem pracy byla ocena skuteczności bewacyzumabu (BEVA) lub chemioterapii (ChT) w II i dalszych liniach leczenia mCRC z BRAF mt. Material i metody. Przegląd systematyczny objąl bazy MEDLINE/PubMed, Embase i Cochrane CENTRAL oraz piśmiennictwo odnalezionych publikacji. Wyniki. Do analizy wlączono 6 badan: MOMA (BEVA ± ChT), umozliwiające ograniczoną ocene przezycia calkowitego (OS), WJOG 6210G (BEVA + FOLFIRI), RAISE i 20050181 (FOLFIRI), PICCOLO oraz Spindler 2013 (irynotekan w monoterapii). Żadna z prob nie byla nakierowana na ocene skuteczności terapii w populacji BRAF mt, a dostepne wyniki pochodzily z ograniczonych analiz w nielicznych podgrupach (kilku lub kilkudziesieciu chorych), czasami obejmujących takze mutacje RAS ( RAS mt). Odnalezione badania nie umozliwialy porownawczej oceny BEVA ± ChT vs . ChT lub roznych ChT w obrebie BRAF mt. Hazard wzgledny (HR) OS dla porownania BRAF mt i BRAF wt wyniosl 1,52 (95% CI: 0,79–2,89), a roznica median — 12,1 miesiąca (odpowiednio, 19,2 vs . 31,3 miesiąca) w przypadku BEVA (MOMA); w WJOG 6210G mediana OS byla o 7,9 miesiąca mniejsza u chorych BRAF mt lub RAS mt, a mediana czasu przezycia wolnego od progresji (PFS) o 3,0 miesiące. W przypadku zastosowania ChT u pacjentow BRAF mt mediany PFS byly mniejsze o 12–67% (HR w zakresie 1,01–5,3), a OS o 34–73% (HR w zakresie 1,05–5,00). Wnioski. Ze wzgledu na ograniczone dane wnioskowanie dotyczące dalszych linii leczenia mCRC z BRAF mt jest obarczone duzą niepewnością. Dane dostepne spojnie wskazują na mniejszą skutecznośc BEVA ± ChT i ChT w guzach BRAF mt w porownaniu z BRAF wt. Nadzieje na poprawe wynikow w tej populacji moze przynieśc skojarzenie lekow anty-EGFR z inhibitorami BRAF/MEK.