Usefulness of transiently evoked otoacoustic emissions in the assessment of Eustachian tube dysfunction - a case study

WstępEmisje otoakustyczne (OAEs) należą do obiektywnych metod badań słuchu. Pozwalają na ocenę stanu ucha wewnętrznego oraz monitorowanie zmian zachodzących na drodze słuchowej.CelCelem pracy była analiza przydatności emisji otoakustycznych wywołanych trzaskiem w ocenie zaburzeń funkcji trąbki słuchowej u osoby dorosłej.Materiał i metodaU 23-letniego pacjenta określono próg słyszenia z wykorzystaniem audiometrii tonalnej. Następnie sprawdzono stan ucha środkowego (audiometria impedancyjna) i oceniono drożność trąbki słuchowej. Do rejestracji emisji otoakustycznych wywołanych trzaskiem (TEOAE) wykorzystano nieliniowy protokół z bodźcem o poziomie 80 dB SPL.Opis przypadkuW standardowo wykonywanych badaniach diagnostycznych – audiometrii tonalnej i impedancyjnej – nie zaobserwowano istotnych różnic pomiędzy wynikami otrzymanymi w momencie wystąpienia zaburzenia funkcji trąbki słuchowej w stosunku do tych sprzed incydentu i po zastosowaniu leczenia. Natomiast zauważono, że w momencie gdy wyniki wskazywały na zaburzenia funkcji trąbki słuchowej, nastąpiło zmniejszenie poziomu odpowiedzi OAE, głównie dla 1 kHz i 1,4 kHz w stosunku do poziomu emisji, który rejestrowano u pacjenta w chwili, gdy trąbka pracowała prawidłowo.WnioskiAudiometria tonalna i impedancyjna to badania, które są mniej czułe na niewielkie zmiany zachodzące w układzie przewodzącym narządu słuchu niż emisje otoakustyczne. Największe zmiany w OAE widoczne były głównie dla częstotliwości średnich – 1 kHz i 1,4 kHz.