Nisâ Sûresi 166. Âyetin İki Farklı Çevirisine ve Totoloji Sorununa Analitik Bir Yaklaşım

Kur’ân, bir benzeri meydana getirilemeyen mûcize bir kitaptır. O, şehadet (fizik) âlemiyle gayp (metafizik) âlemi arasında bağ kurar. Söylediklerini delillendirir, şahitli ve delilli konuşur. Çelişki, kısır döngü, hurafe ve kuruntudan uzaktır. Kur’ân’ın doğru çevirisi, ilâhî mesajın sağlıklı bir şekilde iletilmesi açısından önemlidir. Günümüzde pek çok meâl ve tefsirde farklı çeviriler bulunmaktadır. Bu çevirilerden biri de Nisâ 166. âyetle ilgilidir. Bu âyet, Kur’ân’ın Allah’tan olduğuna dair şahitliği konu edinmektedir. Meâller, bu şahitliğin delilli olup olmaması şeklinde ikiye ayrılmaktadır. Bir grup mütercim, bu şahitliğin delilsiz gerçekleştiğini belirten bir çeviri yapmaktadır. Diğer bir grupsa bu şahitliğin Kur’ân deliliyle gerçekleştiğini belirtmektedirler. Delilsiz şahitlik çevirisi, totoloji iddiasına yol açmaktadır. Totoloji sorununun nasıl çözümleneceği, konunun önemli bir kesitidir. Delilli şahitlik çevirisi de şahitliğin hangi yollarla ispatlanacağını gerektirmektedir. Bu makale bu iki soruyu cevaplamak üzere ele alınmaktadır. Çözüm yolu olarak Kur’ân’ın siyâk-sibâk ve genel bağlamından faydalanılmaktadır. Aynı zamanda akıl yürütme (istidlâl) yöntemi kullanılmaktadır. Böylece ilgili âyetin sağlıklı çevirisine ve yorumuna ulaşılmaya çalışılmaktadır.