Wpływ procesu reaktywności alkalicznej kruszyw na betonowe i żelbetowe konstrukcje inżynierskie

Najczęściej stosowanym kruszywem do betonów używanych w konstrukcjach inżynierskich jest kruszywo pochodzenia magmowego: granitowe i bazaltowe oraz kruszywo naturalne (żwiry i piaski). Jednak coraz częściej, m.in. ze względów ekonomicznych i logistycznych stosuje się inne rodzaje kruszyw, m.in. pochodzenia metamorficznego (amfibolitowe), węglanowego (dolomitowe i wapienne) oraz kruszywa sztuczne. Jednym z kryteriów klasyfikujących kruszywo do zastosowania do betonu jest zawartość minerałów potencjalnie reaktywnych, do których należą m.in. chalcedon, opal, trydymit, mikrokrystaliczny/kryptokrystaliczny kwarc oraz kwarc w stanie naprężeń, tzw. highly-strained quartz. W artykule przedstawiono metody badawcze stosowane do oznaczenia potencjalnej reaktywności alkalicznej kruszyw w Polsce oraz efekty badań reaktywności alkalicznej żwirów czwartorzędowych, które poddano starannej analizie w mikroskopie skaningowym, zwracając szczególną uwagę na procesy zachodzące pomiędzy reaktywnymi minerałami (chalcedon, opal, trydymit, mikrokrystaliczny/kryptokrystaliczny kwarc oraz kwarc w stanie naprężeń, tzw. highly-strained quartz) a alkaliami występującymi w cemencie.