O potrzebie wzmacniania relacji interpersonalnych w czasach pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 – doniesienia z badań z udziałem młodzieży akademickiej

Sytuacja pandemii wirusa SARS-CoV-2 oraz wynikające z niej regulacje prawne mające na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby COVID-19, którą wywołuje, nie pozostały bez znaczenia dla jakości życia człowieka. Różnorodne obostrzenia społeczno-gospodarcze, w tym także nakaz przymusowej izolacji społecznej, który swoją najbardziej restrykcją formę w Polsce przyjął od drugiej połowy marca do maja 2020 r., znacząco ograniczyły kontakty międzyludzkie. W konsekwencji, wiele obszarów ludzkiej aktywności zostało przeniesionych do przestrzeni internetowej. Zmiana ta nie ominęła również młodzieży akademickiej, która przeszła na tryb edukacji zdalnej, co stanowiło kolejną trudność na drodze do utrzymywania bezpośrednich relacji z innymi ludźmi. Artykuł prezentuje wyniki badań empirycznych dotyczących jakości relacji interpersonalnych młodzieży studiującej w trybie stacjonarnym w czasie COVID-19. W badaniu, w którym wykorzystano ankietę internetową, wzięło udział 2285 respondentów. Zgromadzony materiał, który został poddany analizie statystycznej, dowodzi, iż w opiniach badanej młodzieży akademickiej nastąpił spadek jakości kontaktów międzyludzkich. W gronie czynników determinujących zadowolenie respondentów z więzi interpersonalnych, można wskazać między innymi: ich znaczenie dla nich, formę ich utrzymywania oraz miejsce pobytu w czasie pandemii. Otrzymane wyniki pozwalają stwierdzić, iż konieczność budowania relacji w sposób zapośredniczony, nie sprzyja ich jakości.