Adölesan Futbolcuların Başarı Motivasyonu ile Algıladıkları Antrenör Davranışlarının İlişkisi

Bu çalışmanın amacı, antrenör davranışlarının adölesan futbolcuların spora özgü başarı motivasyonu ile ilişkisini belirlemektir. Bu amaçla bu araştırmaya, 12-18 yaş arasındaki 192 erkek futbolcu katılmıştır. Veri toplama aracı olarak, Kişisel Bilgi Formu, Antrenör Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği ve Spora Özgü Başarı Motivasyonu Ölçeği kullanılmıştır. Veriler tanımlayıcı istatistikler, Pearson korelasyon analizi ve regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Güç gösterme güdüsü ile teknik becerilerin öğretimi, zihinsel hazırlık, hedef belirleme, yarışma stratejileri ve olumlu antrenör davranışları arasında pozitif ve anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Başarıya yaklaşma güdüsü ile antrenman ve kondisyon, teknik becerilerin öğretimi, zihinsel hazırlık, hedef belirleme, yarışma stratejileri ve olumlu antrenör davranışları arasında pozitif ve anlamlı ilişki bulunmuştur. Başarısızlıktan kaçınma güdüsü ise teknik beceri ile negatif ve anlamlı; olumsuz antrenör davranışları ile pozitif ve anlamlı ilişki göstermiştir. Regresyon analizi sonucuna göre antrenörün teknik beceri öğretimi ve zihinsel hazırlık davranışları sporcuların güç gösterme güdüsünü %17 oranında yordamıştır. Olumsuz antrenör davranışları ise başarısızlıktan kaçınma güdüsündeki varyansın %10’unu açıklamıştır. Birçok olumlu antrenör davranışının, sporcuların başarıya yaklaşma ve güç gösterme güdüsü ile olumlu olarak ilişkili olduğu söylenebilir. Özellikle antrenörün teknik beceri öğretimi ve zihinsel hazırlık davranışları, sporcuların güç gösterme güdüsüne katkı sağlamaktadır. Öte yandan, olumsuz antrenör davranışlarının sporcuların başarısızlıktan kaçınma güdüsünü artırabileceği söylenebilir.