Had-had perubahan boleh diterima dalam pelancongan : satu tinjauan teori dan konseptual: limit of acceptable change in tourism: a review of theory and conceptual

Had perubahan boleh diterima (Limits of acceptable change - LAC) dalam pelancongan adalah satu metod dalam menentukan tahap perubahan yang mampu ditampung di sesebuah destinasi pelancongan. Pada Januari 1985, LAC diterbitkan oleh Forest Service dan dilaksanakan buat kali pertama pada 1 April 1987 terhadap kompleks hutan belantara Bob Marshall. Pada mulanya, konsep ini direka untuk diaplikasikan dalam sistem hutan belantara Amerika Syarikat bagi pengurusan yang lebih baik berikutan peningkatan permintaan serta kesan daripada pendaki dan backpacker. Proses ini menilai kesan yang berlaku semasa aktiviti, mengukur perubahan yang akan diterima, memantau apa yang berlaku secara sistematik dan teratur dan menentukan tindakan yang sesuai dan dipersetujui oleh beberapa pihak berkepentingan selepas perbincangan. LAC berbeza dengan kapasiti daya tampung (caryying capacity) kerana konsep kapasiti daya tampung itu sendiri hanya memfokuskan kepada perspektif biofizikal manakala LAC lebih menggalakkan perbincangan, menimbulkan pendapat dan cadangan daripada orang awam dan pihak pengurusan. Ia dianggap sistem yang terbaik dalam menyelesaikan sesuatu isu di lokasi pelancongan. Justeru, artikel ini akan meneliti konsep dan langkah-langkah dalam menyelesaikan isu berdasarkan sistem LAC ini. Limits of Acceptable Change (LAC) in tourism is a method in determining the level of change that can be accommodated in a tourist destination. In January 1985, the LAC was issued by the Forest Service and was first implemented on April 1, 1987 on the Bob Marshall wilderness complex. Initially, it was designed to be applied in the United States wilderness system for better management following increased demand and impact from climbers and backpackers. This process assesses the impact that occurs during the activity, measures the changes that will be received, monitors what is happening systematically and determines the appropriate action and agreed by several stakeholders after discussion. LAC differs from caryying capacity because the concept of carrying capacity itself only focuses on biophysical perspectives while LAC is more encouraging discussion, raising opinions and suggestions from the public and management. It is considered the best system in resolving an issue at a tourist location. Thus, this paper will examine the concepts and steps in resolving issues based on this LAC system.