Elie Faure'un Sinema Felsefesi Çerçevesinde "Aşkın Gören Gözlere İhtiyacı Yok" Filmine Sineplastik Bir Bakış

Bu calismada temel olarak sinema ve felsefe iliskisine odaklanildi ve bu odak noktasindan hareketle ozelde Elie Faure’un sineplastik kavrami baglaminda Onur Unlu’nun “Askin Goren Gozlere Ihtiyaci Yok” (2017) filmi hakkinda sinematik imajlar uzerinden bir analiz gerceklestirildi. Felsefik film cozumlemesine kuramsal ardalan olusturmasi amaciyla sinema felsefesinin kokenleri, sinema felsefesine yonelik cesitli yaklasimlar ve tartismalar uzerinde duruldu. Sineplastik bir bakisla bakildiginda, filmdeki bazi hareket-zaman bloklarinin agir cekim teknigiyle sabit imajlara donusturuldugu, zamanin bu teknik ile esnetildigi ve uzatildigi, bu teknigin ayrica dusunsel katilima davet eden filmi organik oykulemeden uzaklastirdigi gorulmektedir. Sabit imajlarin yani sira duygulanim imaj olarak da ifade edilen yakin plan kullanimi ve isigin olagandisi tercihi de filmdeki diger sineplastik unsurlar olarak karsimiza cikmaktadir. Sonuc olarak filmde tercih edilen bu sineplastik kullanimlar ile filmin bizatihi kendisinin felsefe yapma yetkinligine yaklastigini iddia etmek mumkundur.