Subklavyen Arter Tıkanıklığında Cerrahi Revaskülarizasyon Uygulamalarımızın Erken-Orta Dönem Sonuçları

Giris: Subklavyen arter tikanikligi, siklikla ateroskleroz zemininde gelisen bir patolojidir. Tedavide endovaskuler girisimlerin artan kullanimi ile cerrahi daha az tercih edilmeye baslanmistir. Bu calismada subklavyen arter tikanikligi nedeniyle uygulanan cerrahi revaskularizasyon tekniklerinin erken-orta donem takip sonuclari ve subklavyen arter tikanikligi etiyolojisindeki yillar icindeki degisim irdelenmistir. Hastalar ve Yontem: 2005-2011 yillari arasinda merkezimizde subklavyen arter tikanikligi nedeniyle cerrahi revaskularizasyon uygulanmis 54 hasta retrospektif olarak degerlendirildi. Erken donem komplikasyonlar, orta donem greft acikliklari ve yillara gore etiyolojik faktorlerdeki degisiklikler belirlendi. Bulgular: Erken ve orta donemde mortalite gozlenmedi. Karotiko-subklavyen ve aksillo-aksiller baypas en sik uygulanan cerrahi yontemlerdi ve orta donem takipte greft aciklik oranlari sirasi ile %92.3 ve %68.4 idi. Torasik endovaskuler anevrizma tamiri sonrasi yatrojenik subklavyen arter tikanikliginda uygulanan aortosubklavyen ve karotikosubklavyen baypas aciklik oranlari ise %100 idi. 2005-2010 yillari arasinda subklavyen arter tikanikligi nedeniyle cerrahi uygulanan hastalarda patoloji; %77.1 ateroskleroz, %12.5 vaskulit ve %10.4 emboli ve travma idi. 2011 yilinda ise cerrahi gerektiren hastalarda patoloji; %66.7 endovaskuler girisimler nedeniyle olusan yatrojenik tikaniklik ve %33.3 ateroskleroz idi. Sonuc: Revaskularizasyon gerektiren subklavyen arter tikanikliginda, perkutan girisimlerin artmasiyla ateroskleroz ve vaskulit gibi etiyolojik faktorlerin yerini, son yillarda endovaskuler girisimler nedeniyle olusan yatrojenik tikanikliklar almistir. Kullanilan cerrahi revaskularizasyon teknikleri icinde orta donem aciklik oranlari goz onune alindiginda karotikosubklavyen baypas daha avantajlidir