Evaluation of selected endocrine disorders after anticancer treatment of solid tumors in childhood.

Wstęp. Coraz skuteczniejsze metody leczenia nowotworów wieku dziecięcego wpływają na lepszą przeżywalność, ale są przyczyną powstawania odległych następstw leczenia. Celem pracy jest ocena częstości występowania wybranych zaburzeń endokrynologicznych. Materiały i metody. Grupę badaną stanowiło 74 pacjentów (48 chłopców), w wieku 3,25-27 lat (średnia 13.24±6.21), co najmniej rok po zakończeniu leczenia przeciwnowotworowego z powodu guzów litych. Oceniono funkcję tarczycy, stężenie gonadotropin, lipidogram (cholesterol/LDL/TG, HDL) oraz BMD (z-score). Oceniono również parametry antropometryczne: wysokość SDS, masę ciała SDS oraz BMI SDS. Wyniki. Zaburzenia endokrynologiczne występowały u 66 (89,19%) pacjentów. U większości pacjentów (66,57%) obserwowano jedno lub dwa zaburzenia. Najczęstszymi nieprawidłowościami były dyslipidemia, występująca u 39 (58,21%) pacjentów, oraz nadwaga lub otyłość obserwowane u 25 (33,78%). Częstość występowania innych zaburzeń kształtowała się następująco: zaburzenia w stężeniu hormonów płciowych występowały u 14 (27,45%) pacjentów, nieprawidłowy poziom PTH u 13 (19,4%), nieprawidłowe stężenie IGF-1 u 9 (14,75%), niedobór wysokości u 9 (12,16%), niedobór masy ciała u 8 (11,11%), niedoczynność tarczycy u 7 (9,72%), obniżone BMD u 6 (8,69%), nadczynność tarczycy u 2 (2,78%). Wnioski. Pacjenci po leczeniu przeciwnowotworowym są w istotnym stopniu narażeni na zaburzenia endokrynologiczne. Wymagają oni szczegółowych badań kontrolnych w celu wykrycia nieprawidłowości oraz wdrożenia odpowiedniego leczenia. Warto zwrócić uwagę na częste występowanie więcej niż jednego zaburzenia u danego pacjenta.