Morfologia zatoki wieńcowej - badania z zastosowaniem echokardiografii wewnątrzsercowej

Wstep : Ujście zatoki wiencowej (CSo) stanowi podstawe tzw. trojkąta Kocha, w ktorego obrebie przebiega droga wolna wezla przedsionkowo-komorowego, bedąca celem aplikacji prądu o czestotliwości radiowej w trakcie ablacji. Celem pracy bylo porownanie wielkości CSo przy zastosowaniu echokardiografii wewnątrzsercowej (ICE) u pacjentow z AVNRT, chorych z AVRT oraz u osob bez wywiadu tachyarytmii. Material i metody : Badaniem objeto 14 chorych z AVNRT (w wieku śr. 41,2 ± 11,3 roku) i 11 pacjentow z AVRT (w wieku śr. 45,8 ± 13,2 roku). Grupe kontrolną stanowilo 16 osob poddanych zabiegowi implantacji ukladu stymulującego z uzyciem ICE (w wieku śr. 57,8 ± 17,8 roku). Pole powierzchni oraz wymiar podluzny CSo określano, stosując ICE. Wyniki : Odpowiednio u chorych z AVNRT, AVRT i w grupie kontrolnej oceniono: pole powierzchni CSo (Me: 126,5 vs . 100,5 vs . 104 mm 2 ) i wymiar poprzeczny CSo (śr. ± SD: 20,7 ± 7,3 vs. 16,3 ± 4,4 vs . 17,1 ± 5,2 mm). U pacjentow z AVNRT CSo mialo istotnie wieksze pole powierzchni niz u osob z AVRT (p = 0,01), a takze w porownaniu z pacjentami z grupy kontrolnej (p = 0,04). Wymiar podluzny CSo byl istotnie dluzszy u pacjentow z AVNRT niz u chorych z AVRT (p = 0,03). Nie stwierdzono korelacji (τ Kendall ) miedzy polem powierzchni CSo a wiekiem, plcią, powierzchnią ciala oraz maksymalnym odstepem AH ( atrium-His ). Wnioski : Pacjenci z AVNRT charakteryzują sie wiekszym CSo w porownaniu z osobami bez tej formy czestoskurczu. Roznice w wielkości CSo mogą stanowic element anatomicznego substratu niezbednego do wystąpienia podwojnej elektrofizjologii wezla przedsionkowo-komorowego.